Ανεξέλεγκτοι Παλαβοί

Μην εισέλθετε στο ελεγχόμενο τετράγωνο εαν η γραμμή πορείας πέραν του τετραγώνου δεν είναι ελεύθερη. Δικαιούστε να εισέλθετε στο ελεγχόμενο τετραγώνο όταν θέλετε να στρίψετε δεξιά και εμποδίζεστε μόνο από ερχόμενα εξ αντιθέτου οχήματα.

Εν να χρησιμοποιήσω μιαν που τες αγαπημένες εκφράσεις της μάμμας μου (τζιαι νομίζω αρκετών μαμμάδων): ΕΦΚΑΛΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΜΑΛΛΙΑ. Πόσες φορές ρε μαλάκες. Κανεί. Κανεί. Είπαμε οδηγώ καλά για γεναίκα (ξύλο, κτυπώ ξύλο) αλλά εν εν ανάγκη να κάμνω ΤΕΣ μανούβρες για να καταφέρω να μπω στη λωρίδα που θέλω. Εκατάντησε (τζιαι) το οδήγημα διαγωνισμός. Κατ' ακρίβεια τούτο θα αποτελέσει ένα που τα μελλοντικά μου posts. Έχει καιρό που τα έχω μέσα μου τζιαι πρέπει να τα φκάλω.

Το προηγούμενο ποστ ήθελα να προκαλέσει κάποιους προβληματισμούς. Θα συνεχιστεί όταν δεν είμαι γραφείο, διότι αν έρτει κανένας να στείλει φαξ (εν πίσω μου το μηχάνημα) τζιαι δει τι γράφω νομίζω εν θα αφήσει την καλύτερη εντύπωση. Στο νου μου η απορία μου για την Σαμάνθα εν κάτι σαν τα ποιήματα του Ezra Pound. Φαίνεται μιτσή άρα εύκολο και ξεκάθαρο, αλλά έχει πολύ ψωμί η κουβέντα. Τουλάχιστον μέσα στο υπεραναλυτικό μυαλουδάκι μου.

Παρά τα σταθερότατα πρωινά νευράκια, αρέσκει μου το πρωί να ξυπνώ τζιαι να κάμνω την ρουτινούα μου. Όι τζείνη που μου επιβάλλεται από τα καθήκοντα,αλλά τζείνη που 'επιβάλλω' εγώ του εαυτού μου. Λατρεύω να διαβάζω το nymag.com σαν πίνω το φραπέ μου (μαύρο σκέττο πλις) τζιαι να ονειρέφκουμαι τα πράματα που εν να κάμω όταν μετακομίσω τζιαμαί(τζιαι γιατί εν έχει ανάλογο website για το Λονδίνο; To Timeout εν μετρά επειδή τζίντο site κάμνει σου τη ζωή σου δύσκολη, τζιαι εν τους πολλοεμπιστεύκουμαι καν). Το λοιπόν, τζιαι αρέσκει μου να ξυπνώ νωρίς όταν εν ωραία η μέρα τζιαι να νιώθω ότι έχω μια τεράστια μέρα μπροστά μου τζιαι ούλλες τες δυνατότητες του κόσμου να κάμω κάτι που θέλω. Εξαιρούνται οι ώρες στο γραφείο.

Εν είμαι συνήθως έτσι θετική, συγχωρέστε με. Είδα τζιαι το Up εχτές το απόγευμα με τα μωρά (όι τα δικά μου, αρκώ ακόμα, απλά ήταν ούλλο μωρά το σινεμά), τζιαι πρέπει να το πω αν τζιαι εν πολλά μπανάλ λογοπαίγνιο: ήταν πολλά ανεβαστικό (είπα σας το). Εσυγκινήθηκα και 2-3 φορές, αξίζει πραγματικά τον κόπο, και καταλαβαίνεις γιατί, αν και animation, άνοιξε το Φεστιβάλ στις Κάννες. Πραγματικά πάρα πολλά όμορφο.