Tuesday, December 29, 2009

Next Top Κότες


Είμαι κολλημένη πάνω στο Next Top Model, το Ελληνικόν. Λατρεύω την Ιωάννα, αν τζιαι μισώ την λλίο που εν έτσι θεάρα, παστή τζιαι έσιει τζιαι βύζους. Θέλω την να κερδίσει όμως. Μισώ τη Δήμητρα επίσης. Έχει κανένα μήνα που εξεκίνησα να το θωρώ. Έτσι, σαν νορμάλ πιστός θεατής ενός show, έχω τζιαι κάποιες παρατηρήσεις να κάμω.

1) Εμπορούσε άνετα να ονομάζεται The Vicky Kayia Show. Έφαες τζιαι την Tyra εσύ μάνα μου.

2) Οι μόνες που εν εκάμαν bitch για καμιά συμπαίκτρια τους εν ούλλες οι ξένες (Μαρία, Νάιλα, Σεράινα) τζιαι η Ιωάννα επειδή εν τέλεια.

3) Επρόσεξε κανένας πόσο ρατσιστικά εν μερικά στοιχεία της σειράς; Πχ όποτε δείχνουν την Μαρία ακούετε μια μπαλαλάικα έτσι διακριτικά στο background. Φυσικά το ΤΟΠ εν ο πόρνος/διεστραμμένος/λέρης/λίγδης/απαίσιος/νεκατσιαστός/σαπόγερος Χάρης Χριστόπουλος.

En. Eshei. Etsi. Prama.

Για παράδειγμα. Εν κανεί που παίζουν οι αεροπουρούες όποτε δείχνουν την Μαρία (μπράβο editing team), έχεις και τον πορνόγερο να της λαλεί να του δείξει ένα καλό περπάτημα μιας τζιαι κάποτε ήταν σερβιτόρα.

Ήταν μπαργουμαν, μαννέ.

Η αποθέωση φυσικά έρχεται με την μόνη μαύρη κοπέλα της σειράς. Την πρώτη φορά που το επρόσεξα ομολογουμένως εν την θυμούμαι, αλλά θυμούμαι εντονότατα δύο φανταστικά TV moments. Το πιο πρόσφατο ήταν όταν η Νάιλα ήταν αναστατωμένη επειδή ένιωθε λίγη μοναξιά, εν τα επίεννε τόσο καλά στις φωτογραφήσεις κλπ κλπ. Στην ανάλυση των φωτογραφιών λοιπόν, που γίνεται μεταξύ της κριτικής επιτροπής (και των καμερών), επαρουσιάσαν τον προβληματισμό τους οι κριτές για την Νάιλα. Τζιαι φυσικά, αρπάσσει την ευκαιρία ο Χάρης μας, τζιαι σύρνει την ατάκα του αιώνα: "Να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της."

Έτσι όπως το εθωρούσαμε με μια φίλη μου, εγρυλλώσαμε έτσι πολλά ενομίσαμε ήταν να πεταχτούν τα μμάθκια μας πόξω.

Σε ένα άλλο επεισόδιο, όπου οι κοπέλες έπρεπε να φωτογραφηθούν ως κάποια διάσημη φιγούρα της μουσικής, η Δήμητρα επιλέκτηκε να ντυθεί ως κάποια κοπέλα που θα την έφερνε πολύ κοντά στη γενέτειρα της Νάιλας. Την Rihanna.

Τζιαι η Δήμητρα μας φυσικά έδειξε τον νου της και σε αυτό το θέμα, αφού όταν η Νάιλα εβάφτηκε ανθρωποφάγος τζιαι έκαμνε κοινούς παshαμάδες μεστο σπίτι, διερωτάται η καλλονή μας: "Αυτή θυμήθηκε τη φυλή της;"

Εξέχασα να αναφέρω ότι η Νάιλα εννεν που το Μπαρμπέιντος. Εν που το Mauritius.

Προς Χάρη και Δήμητρα: You belong together.

Thursday, December 17, 2009

Fresh

Αρέσκει μου πάρα πολλά να ανακαλύπτω τέχνη (οποιουδήποτε είδους - μουσική, φωτογραφίες, πίνακες, έργα κλπ) που με κάμνει να νιώθω κάτι. Being braindead, εγίναμε τζαι οι ππαsh αναίσθητοι τα τελευταία χρόνια (I'd like to thank life, God, blah blah blah) τζαι γουστάρω να θωρώ/ακούω/διαβάζω κάτι που με κάμνει να νιώθω άνθρωπος με ένα πιο ωμό, αληθινό τρόπο.

Ειδού η πρόσφατη ανακάλυψη:

http://www.linascheynius.com/

Not everyone's cuppa tea τζαι σίουρα ακατάλληλο θέαμα για αθώα μυαλά, αλλά πολλά δυνατή η φάση της.

Υ.Γ. Κύπρος αγαπώ σε. Thanks for the welcoming present. Ήρτα εψές. Σήμερα ο φάδερ εφκήκε θετικός στη γρίππη των shοίρων. Καιιιιι φιλιούνται αγκαλιάζονται.

Tuesday, November 24, 2009

Με το λάωμα

Ανακάλυψα σήμερα τον καλυτερο τρόπο να πετάσσεσαι που το κρεβάτι, sans ξυνπητήρια, φυσικό φως και λοιπές μαλακίες.

Πριν 1-2 posts αναφέρθηκα στο ιστορικό μου πρόβλημα με το πρωινόν το ξύπνημαν τζιαι το σνουζ μπάττον. Μετά που έγινε 2+ να κοιμηθώ εψές επειδή εχτές το πρωί έκαμνα σνουζ για 2 ώρες (μπράβο Πολλοπάητη μου, μπράβο), είπα σήμερα ότι θα σηκωστώ νωρίς (δηλαδή 9, είμαι φοιτήτρια, ΟΚ;) για να κοιμηθώ νωρίς (Ημισκούμπρια stylee).

Παίζει το σπαστικό τραγουδάκι, γυρίζω, μουγκρίζω, αννοίει το ένα μάτι, τρίφω το άλλο, αννοίει τζιαι το άλλο. Βρίσκω στα τυφλά το κινητό, τζιαι πατώ το σνουζ.

Ξανά. Παίζει το σπαστικό τραγουδάκι, μουγκρίζω ακόμα λλίο, γυρίζω θωρώ το τταβάνι, απλώθω το χέρι, πιάνω το κινητό τζιαι φέρνω το μέστα μούτρα μου (έχω 7 βαθμούς μυωπία) για να δω μηνύματα και αναπάντητες της βραδιάς. Έχω μια αναπάντητη. From the father. Η ώρα 05:58.

Σημείωση ότι τη νύχτα είδα όνειρο πως επέθανε το shυλλλούι μου.

Ελαώθηκα. Πετάσσουμαι ίσια πάνω. Πιάνω τον φάδα. Καμία απάντηση. Φυσώ. Ποφυσώ. Πιάνω την Μάνα. Σκέφτουμαι ταυτόχρονα ότι σήμερα εν η μέρα που θα αλλάξει η ζωή μου για πάντα, και άλλες σχετικές τραγικές σκέψεις. Κτυπά μια, δυο φορές, ως την τρίτη ξέρω ότι εν να απαντήσει επειδή εν δουλειά τζιαι βαρκέται. Απαντά.

"Έλα μάνα μου."
"Μάμμα;"
"Ναι;"
"Είσαστε καλά;"
"Ναι. Γιατί;"
"Ε, άφησε μου αναπάντητη ο παπάς η ώρα 6 το πρωί τζιαι ενόμισα επάθατε τίποτε."
"Όι μάνα μου. Είμαστε καλά. Πρέπει να ήταν κατά λάθος. Πίεννε ππέσε."

Χμφ. Εσηκώστηκα τζιαι έκαμα καφέ.

Εγεράσαν τζείνοι, να μας γεράσουν τζιαι μας πριν την ώρα μας.

Friday, November 13, 2009

Memos

Τα σημαντικά στη ζωή. Μερικές φορές χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο να μας τα θυμίζει:

http://www.dayswithmyfather.com/

Monday, November 9, 2009

Dismiss

Το snooze button πρέπει να το εφεύρεσε ο πιο τεμπέλης άνθρωπος του κόσμου, τζείνος που του ελείψαν ούλλες οι δικαιολογίες του κόσμου που εμπορούσε να χρησιμοποιήσει άμαν αρκούσε να πάει κάπου. Έτσι, άμαν οι δρόμοι εν είχαν κίνηση, άμαν ο καιρός ήταν καλός, άμαν εν είχε εργάτες να αννοίουν λάκκους μες τις λεωφόρους, άμαν εν εχαλούσε το αυτοκίνητο, άμα εν τα έβρισκε ούλλα τα φώτα κότσινα κλπ κλπ, ΤΟΤΕ θα μπορούσε να φταίξει το ξυπνητήρι του!

Αφού τα γέριμα, ούλλο το point του να βάλλεις ξυπνητήρι ένι να λαώννεσαι τζιαι να πετάσσεσαι ίσια πάνω. Άμα έσιεις τζαμαί ένα κουμπούι που σου λαλεί "Εν πειράζει μάνα μου, αλλό πέντε λεπτά τζιαι έρκουμαι να σε σηκώσω", ειδικά την ώρα που είσαι με την γαρίλλα μες το μάτι τζιαι είσαι μες τα βραστά σου, με το συμπάθειο τζιόλας, εν την κότσινη την Πέφτη που εν να σηκωστείς.

Thursday, November 5, 2009

"Εσπάσετε με"


Εν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να τον λύσει η μύλλα μου τον καημένο στο βίντεο! Εν λες τζιαι ακούω τον φάδερ όποτε νευριάσει με την Λουμιέρ, συνήθως άμα παίζει η Ομόνοια τζιαι έχουν τεχνικά προβλήματα. Ή όποτε μαγκώσουν τα Windows (MacMacMacMacMacMac). Ένιχου, άι φιλ χιμ.

Κατά τ' άλλα άμα εν γυρέφκω μαλακίες στο γιούτσουπ, γυρέφκω δουλειά με πάθος. Ανακάλυψα πως η όλη κουβέντα με τις αιτήσεις τζιαι τα ίντερβιους στην Αγγλία κάμνει σε ψεύτη τζιαι υποκριτή, αλλά ανακάλυψα ταυτόχρονα ότι εν ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις δαμέσα.


Cigarette count: 1 ρουφηξιά τζιαι 2 ολόκληρα στα κρυφά

Wednesday, October 21, 2009

Έκοψα το, το ευλοημένον!

Ναι. Εν αλήθκεια. Εν καπνίζω. Έχει 3 εβδομάδες να καπνίσω. Κοινωνικά καπνίσματα (όι τζείνα του παπά, τζείνα του αράπη, πχ ναργιλές) δικαιούμαι επειδή εν τα κάμνω συχνά. Αλλά τα Μάρπορο Λάιτς εμείναν στο ράφι (έχουμε για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με άλλα λόγια σε περίπτωση που λύσουν τα νεύρα μου). Γιούπι!

Κατά τ' άλλα η ζωή κυλά κανονικά, εκτός που τους φρονιμήτες μου που εν να πιάσω την πέσσα τζιαι εν να τους ξημπαρρώσω όπου τζιαι να 'σαι.

Έχω κάτι rants να κάμω για τους Εγγλέζους, αλλά θα τα φυλάξω για μετά επειδή σήμερα έγινε κάτι απίστευτο. Ένα μικρό θαύμα που άνετα μπαίνει δαμαί. Επαράγγειλα ένα βιβλίο που ένα μικρό καταστηματούι που εν στο Amazon επειδή εν το ήβρα πούποτε αλλού. Έκαμε καμιά εβδομάδα να 'ρτει (εμπνευστήκαν που τους Καλαμαράδες οι Εγγλέζοι τζιαι όποτε τους κ****σει κάμνουν απεργία), αλλά ήρτε. Αφού εβουρήσαμε τζιαι εγώ τζιαι οι συγκάτοικοι στην πόρτα με το που ακούσαμε τον ταχυδρόμο να κουντά το σιδερούι τζιαι να τα σύρνει μέσα, συνάουμε το μοναχικό πακκέττο που χαμαί τζιαι με χαρά καταλαβαίνω ότι ήταν για μένα. Έκαμα ένα μιτσή πάρτυ τζιαι άνοιξα το. Το βιβλίο ήταν τυλιμένο μέσα σε κάτι. Τζείνο που μου ετράβησε την προσοχή εν ότι πάνω στην κόλλα που ήταν ουσιαστικά η απόδειξη, είχε πάνω μια επιταγή. Για μένα! Ήταν η φουλ τιμή του βιβλίου τζιαι εδιούσαν μου τα λεφτά μου πίσω, επειδή είχα παραγγείλει το hardback edition, τζιαι επειδή εν το είχαν εστείλαν μου το paperback μούχτι.

Wow.

((Ρε, λαλείτε να πάει καλά η μέρα μου;))

Friday, October 16, 2009

Under my skin


Thanks στην Τουλίπα. Τέλειες οι λιστούες τούτες. Πάμε:

Να ξεκινώ πέντε λεπτά πιο νωρίς για το μάθημα, ραντεβού κλπ και να απολαμβάνω τη διαδρομή αντί να βιάζομαι/Tα πρωινά ξυπνήματα και γέλια παρέα με κάποιο που αγαπάς/H Αυγουστιάτικη θάλασσα λίγο πριν νυχτώσει/Nα οδηγώ με sunglasses και ανοιχτά παράθυρα και δυνατή μουσική στον δρόμο που περνά μέσα από το δάσος της Αθαλάσσας/Σεξ/πρώτα φιλιά/Sυναυλίες αγαπημένων συγκροτημάτων/το τέλος του Six Feet Under/ο σκύλος μου/Παρίσι/Πλάκα/να περπατώ το London Bridge νύχτα/ανακάλυψη νέας καλής μουσικής/να παίζω μουσική και να χάνομαι/να ονειρεύομαι τη Νέα Υόρκη/νύχτες με κρασί και εξομολογήσεις/Να ξοδεύω μια ώρα και 30 στερλίνες στο περίπτερο/Να χάνομαι στο Waterstones και στο HMV/Disneyland/χαλαρή πιλόττα με φίλους μετά από μια κουραστική ημέρα/Εξορμήσεις για φωτογραφία/American Beauty/Η άφιξη σε νέο τόπο/να διαβάζω το NYMag/το Λονδίνο πριν τα Χριστούγεννα/η στιγμή που έφυγε το άγχος.

Monday, October 12, 2009

Ήντα καλά.

Δώστε μου ένα πάτσο να συνέλθω. Ήρτα στην κωλόχωρα που είχα πεθυμήσει, αλλά πως τούτη η νοσταλγιούλα σβήνει μόλις έρτεις πίσω. Ξαφνικά η ζωή γίνεται δυσκολότερη, η μέρα εν έχει αρκετές ώρες, τζιαι οι φίλοι γίνουνται φίδι. Τζιαι μετά βούρα να τα σάσεις επειδή εγύρασιν.

Τζείνο που εκατάλαβα εν ότι αν δεν πασιύνει η πέτσα σου εν επιβιώνεις δαμέσα. Είχα πει πως φέτος θα εθωρούσα τα πράματα λλίο πιο θετικά, να μεν είμαι τόσο κυνική, να γιορτάσω τζιαι τα Χριστούγεννα even! Αλλά πρέπει να προσέχεις που έτσι φωτεινές σκέψεις, διότι στον αληθινό κόσμο εν περιτριγυριζούμαστε που carebears.

Βαθιά ανάσα τζιαι...

applicationsfilmfestivalphoneinterviewhomeworkcoursepacksonlinebankingdirectdebitexhibitionssociallife(?)

και τα λοιπά, και τα λοιπά.

Σόρρι, εν έχω ώρα να γράψω άλλα. Έφαν με το άγχος. Εν να γίνω όπως τη μάνα μου.

Friday, September 25, 2009

Τετέλεσθαι.

2 τζιαι πόψε.

Επήεν επισήμως τζιαι τούτο το καλοτζαίρι (για τους φοιτητές μετρά τζιαι ο Σεπτέμβρης). Εκάμαμεν τες δουλειές των τελευταιών ημερών (δηλαδή της τελευταίας στιγμής), επήαμεν τους γιατρούς μας, επεράσαμεν ένα μικρό scare (ήταν σιέσιμο βασικά, αλλά τελικά τίποτε ανησυχητικό), εβάλαμε τζιαι τα εμβόλια μας (άρκεψεν το χέρι μου να γίνεται ταούλλιν ήδη) τζιαι εμπήκα στη φάση που ακουώ progressive rock, trip hop τζιαι οτιδήποτε άλλο κάμνει σε τζιαι νιώθεις νάκκον "αλλού" άμαν το ακούεις. Εν η αλλαγή του καιρού, μυρίζεσαι το γυρώ σου, ο κόσμος ηρεμά λλίο, τζιαι η διάθεση του καλοκαιριού φέφκει σιγά-σιγά για να μπει στον τόπο της το κλασσικό καθημερινό άγχος της ρουτίνας (το οποίο θα νικήσω - ΧΑ!)

Τα resolutions μου αρέσκει μου να τα κάμνω έτσι καιρό, διότι η Πρωτοχρονιά εν σκατά τζιαι εν πολλά καταθληπτική. Εν μου εμπνέει να αλλάξω τίποτε πάνω μου, απλά κάμνει με να θέλω να μείνω στο κρεβάτι μου για πάντα. Τωρά, οι μπαταρίες γεμίζουν (σε αντίθεση με τα Χριστούγεννα που σπάζεις που το φαϊν τζιαι ρυάς τζιαι θέλεις να τους παίξεις ούλλους με το σιηπέττο), τζιαι θωρείς τα πράματα με λλίην παραπάνω αισιοδοξία. Μιας τζιαι εν με ξέρετε, έτσι εν θα κάτσετε πάνω στα τζιέρρατα μου, ορίστε τι θέλω να κάμω:

  • Λοιπόν, θέλω να κόψω το κάπνισμα. Εν να έρτει σιγά σιγά, πάντα ελαλούσα εν να το έκαμνα όταν θα εμείνισκα έγκυος αλλά εν το θωρώ να έρκεται τζιαι οι πνεύμονες μου αρκέψαν τα παράπονα.
  • Θέλω να μάθω να παίζω καινούριο μουσικό όργανο. Ντραμς εν μπορώ λόγω έλλειψης χώρου στο φλατ στο Λονδίνο, έτσι μάλλον βιολί ή κάποιο πνευστό.
  • Θέλω να σταματήσουν να με κόφτουν ορισμένα πράματα.
  • Θα δω ούλλα τα έργα στη λίστα μου.
Αυτάααα. Να μεν βάλουμε τζιαι πολλή πίεση του εαυτού. Τα υπόλοιπα σιγά σιγά. Προς το παρόν έχω πρόβλημα με το τι εν να κάμνω τόσες ώρες πάνω στο αεροπλάνο:

Sopranos or Mad Men?

Wednesday, September 23, 2009

Wasting my time

IN THE WAITING LINE.

Το απο πάνω είναι στίχος του τραγουδιού In The Waiting Line των Zero 7. Εκτός του ότι μιλούμε για κομματάρα, θέλω να το αφιερώσω σήμερα στον εαυτό μου που εδώ τζιαι ΜΙΑΝ ΩΡΑΝ προσπαθώ να μπω στη σελίδα του BFI για να κλείσω εισιτήρια για το London Film Festival. Επλήρωσα τους τζιαι εγράφτηκα μέλος πριν 7-8 μήνες για να αποφύγω έτσι καταστάσεις.

Θέλω να τα σπάσω ούλλα.

Page failed to load. Try Again. Please log in. Only members can book priority tickets. Please log in to your account. Page failed to load. Please log in. Thank you for logging in. Please book tickets. Fully booked. Please choose different date. Page failed to load. Server might be busy. Try again. Please log in.Thank you for logging in. Please book tickets. Fully booked. Please choose different date. Page failed to load. Server might be busy. Try again. Please log in. Thank you for logging in. Programme for Sunday 18 October. Please book tickets. Network time out. Page load error. Server might be busy. Try again. In order to book tickets, please log in.#%^%&%&%*^*^&*%^$@#$$^$%&^%$^@@^$#%#@%#$^$%^$%&^%&%^*^%*^%*%^@#$^@#$^@

Κόλαση. Ταλαιπωρία. Εξύπνησα πρωί να κάμω τες δουλειές μου τζιαι αφήκαν με δαμέ οι κωλοΕγγλέζοι. Ο λαός του queue. Θέλω πολλά να κάμει κάποιος στατιστική ανάλυση του ποσοστού της ζωής των Εγλλέζων που χάνεται περιμένοντας να έρτει η σειρά τους. ΚΑΜΝΩ QUEUE ΣΤΟ INTERNET, FOR CRYING OUT LOUD!

Monday, September 21, 2009

Καλά.

...ποιός εν τούτος που εκέρδισε το Emmy τζιαι έκλεψε το που τον Hugh Laurie; Άτε να δω α!

Εν πειράζει, πόψε (σ.σ. αύριο in Rapidshare Time) εν η πρεμιέρα του Season 6 του House τζιαι είμαι πολλά ευτυχισμένη.

(Ετέλειωσε τζιαι η δουλειά τζιαι εν κάθουμαι μπροστά που το λάπτοπ ούλλη μέρα, γι' αυτό τζιαι ελλιάναν τα ποστς μου. Βασικά πνάζω.)

Σας φιλώ,
The Nicosia Tornado Survivor

Thursday, September 17, 2009

Ανεξέλεγκτοι Παλαβοί


Μην εισέλθετε στο ελεγχόμενο τετράγωνο εαν η γραμμή πορείας πέραν του τετραγώνου δεν είναι ελεύθερη. Δικαιούστε να εισέλθετε στο ελεγχόμενο τετραγώνο όταν θέλετε να στρίψετε δεξιά και εμποδίζεστε μόνο από ερχόμενα εξ αντιθέτου οχήματα.




Εν να χρησιμοποιήσω μιαν που τες αγαπημένες εκφράσεις της μάμμας μου (τζιαι νομίζω αρκετών μαμμάδων): ΕΦΚΑΛΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΜΑΛΛΙΑ. Πόσες φορές ρε μαλάκες. Κανεί. Κανεί. Είπαμε οδηγώ καλά για γεναίκα (ξύλο, κτυπώ ξύλο) αλλά εν εν ανάγκη να κάμνω ΤΕΣ μανούβρες για να καταφέρω να μπω στη λωρίδα που θέλω. Εκατάντησε (τζιαι) το οδήγημα διαγωνισμός. Κατ' ακρίβεια τούτο θα αποτελέσει ένα που τα μελλοντικά μου posts. Έχει καιρό που τα έχω μέσα μου τζιαι πρέπει να τα φκάλω.

Το προηγούμενο ποστ ήθελα να προκαλέσει κάποιους προβληματισμούς. Θα συνεχιστεί όταν δεν είμαι γραφείο, διότι αν έρτει κανένας να στείλει φαξ (εν πίσω μου το μηχάνημα) τζιαι δει τι γράφω νομίζω εν θα αφήσει την καλύτερη εντύπωση. Στο νου μου η απορία μου για την Σαμάνθα εν κάτι σαν τα ποιήματα του Ezra Pound. Φαίνεται μιτσή άρα εύκολο και ξεκάθαρο, αλλά έχει πολύ ψωμί η κουβέντα. Τουλάχιστον μέσα στο υπεραναλυτικό μυαλουδάκι μου.


Παρά τα σταθερότατα πρωινά νευράκια, αρέσκει μου το πρωί να ξυπνώ τζιαι να κάμνω την ρουτινούα μου. Όι τζείνη που μου επιβάλλεται από τα καθήκοντα,αλλά τζείνη που 'επιβάλλω' εγώ του εαυτού μου. Λατρεύω να διαβάζω το nymag.com σαν πίνω το φραπέ μου (μαύρο σκέττο πλις) τζιαι να ονειρέφκουμαι τα πράματα που εν να κάμω όταν μετακομίσω τζιαμαί(τζιαι γιατί εν έχει ανάλογο website για το Λονδίνο; To Timeout εν μετρά επειδή τζίντο site κάμνει σου τη ζωή σου δύσκολη, τζιαι εν τους πολλοεμπιστεύκουμαι καν). Το λοιπόν, τζιαι αρέσκει μου να ξυπνώ νωρίς όταν εν ωραία η μέρα τζιαι να νιώθω ότι έχω μια τεράστια μέρα μπροστά μου τζιαι ούλλες τες δυνατότητες του κόσμου να κάμω κάτι που θέλω. Εξαιρούνται οι ώρες στο γραφείο.

Εν είμαι συνήθως έτσι θετική, συγχωρέστε με. Είδα τζιαι το Up εχτές το απόγευμα με τα μωρά (όι τα δικά μου, αρκώ ακόμα, απλά ήταν ούλλο μωρά το σινεμά), τζιαι πρέπει να το πω αν τζιαι εν πολλά μπανάλ λογοπαίγνιο: ήταν πολλά ανεβαστικό (είπα σας το). Εσυγκινήθηκα και 2-3 φορές, αξίζει πραγματικά τον κόπο, και καταλαβαίνεις γιατί, αν και animation, άνοιξε το Φεστιβάλ στις Κάννες. Πραγματικά πάρα πολλά όμορφο.


Tuesday, September 15, 2009

Sex and the Little Town [1]

((that would like to call itself a City))


Μια απορία, και τα υπόλοιπα άλλη φορά: Αν η Σαμάνθα που το Sex and the City εζούσε στην Κύπρο, θα εθεωρείτουν πουτάνα;

Monday, September 14, 2009

Πεθυμώ τον Michael Jackson

Είδα το πριν λλίο τούτο

http://www.mtv.com/movies/news/articles/1621242/story.jhtml

τζιαι επιάστηκε η καρδία μου. Την περασμένη Πέμπτη ήταν να ήμουν στο Ο2 να τον θωρώ τζιαμαί, ζωντανό, να κάμνει ότι ήξερε να κάμνει καλλύττερα, να κάμνει τζείνο που ήρτε στον κόσμο τούτο για να κάμνει, τζείνο που τελικά τον εσκότωσε αλλά τζαι που θα τον κρατά ζωντανό για πάντα.


Για μένα ο Michael Jackson εν ήταν απλά μοναδικός, ήταν η παιδική μου ηλικία τζιαι η ζωή μου έγινε πολλά πιο φτωχή που τη μέρα που έφυε, αλλά τζιαι θα ήταν πολλά πιο φτωχή αν δεν έρκετουν ποττέ σε τούντον κόσμο. Εν τον εγνώρισα ποττέ, εν είχε ποττέ ιδέα ποια είμαι, τζιαι ανεξαρτήτως του τι επροσπαθήσαν να πουν πάρα πολλοί για να φκάλουν κέρδος πάνω του, το κενό που άφησε στη ζωή μου, όπως και στη ζωή του κάθε θαυμαστή του, εν τεράστιο, και θα τον πεθυμώ πάντα.

Saturday, September 12, 2009

MALAKEA

Το ΙΚΕΑ γελά σου έτσι πολλά εύκολα, τζιαι το τραγικό εν ότι γελούν σου ενώ σε κάμνουν να νομίζεις πως τους γελάς εσύ.

Αλλό λλίο τζιαι εν να πουλούν κωλόχαρτο με βίδες που εν να θέλει σπέσιαλ συναρμολόγηση.

Friday, September 11, 2009

Ουάου!

(high dose of sarcasm to follow)

Α τζιαι μιας τζιαι εσυνάφερα το, IT'S SARCARSM, NOT IRONY, μαδερφάκερς!

Το λοιπόν. Το λεγόμενο ουάου φάκτορ εξεκίνησε δυναμικά σήμερα, κάμνοντας την παρουσία του που τον ύπνο μου. Την πολύτιμη ώρα του ύπνου μου. Αλλά τζείνο εθυμήθηκα το πιο ύστερα, σαν οδηγούσα, γι'αυτό τα 'Ουάους' θα τα πάρω με τη σειρά που τα εκατάγραψε ο εγκέφαλος μου.

Ουάου Νο.1: Ξυπνώ τζιαι το αμπαζιούρ μου ήταν σβηστό. Ναι, τζοιμούμαι με αμπαζιούρ τη νύχτα, αλλά μόνο στην Κύπρο. Σε άλλη χώρα πρέπει να εν σκοτεινά για να τζοιμηθώ. Παραξενιές. Ένιγουέις (πιστεύκω άξιζε 2 τόνους τούτη η λέξη), σκέφτουμε "Γαμώ το, πάλε έκρουσε η λάμπα", θωρώ ποτζιεί, θωρώ ποδά, θωρώ ότι ούλλα μου τα ηλεκτρονικά εν εφκάλλαν μισό φωτούι, τζιαι καταλάβω πως έπεσε το ρεύμα. Πάω στο μπάνιο, αννοίω το παράθυρο, τζιαι έξω ήταν όπως την Δευτέρα Παρουσία. Ο ουρανός κάτασπρος με ένα ελαφρύ γκρι, τζιαι ένα φωτούδι να διαπερνά την ασπρίλα τζιαι να εξαπλώνεται τζιαι να σε κάμνει να κλείεις τα μμάθκια σου όπως τούτον . Ωραία.

Ουάου Νο.2: Αππάρεντλι σπίτι μας όταν κόφκεται το ρεύμα, κόφκεται τζιαι το νερό. Με χαρά σας ανακοινώνω ότι ενύφτηκα, έπλυνα τα χέρια μου τζιαι εβούρτσισα τα δόντια μου με Αύρα. Ούτε η Paris μας μπορεί να μεν έχει έτσι luxuries. Ευτυχώς τα camping trips around Europe το καλοκαίρι που επέρασε επροπονήσαν με καλά στις χίλιες και μία χρήσεις μιας μπουκάλας μεταλλικού νερού.

Ουάου Νο.3: Πάμε στα πιο ταραμένα. Πάντα λαλώ σε ούλλους μου τους φίλους ότι είμαι λλίο psychic, τζιαι εν με πιστέφκουν. Γάροι. Καλά, όι τζιαι μέντιουμ, αλλά τα όνειρα μου μερικές φορές προσπαθούν να εν in touch με την πραγματικότητα. Ας πούμε, μετά το trip down memory lane με την Αύρα στο μπάνιο, εθυμήθηκα ότι είδα όνειρο εμένα τζιαι κάτι φίλες να οδηγούμε για να πάμε Πόλη Χρυσοχούς!

Καλά έννεν τόσο κκουλ, παραδέχουμαι το.

Εν τω μεταξύ everything back to normal με τη Δευτέρα Παρουσία (εκτός που το ρεύμα, τζείνο πρέπει να εν κομμένο 'κόμα). Ο ήλιος να καίει τζιαι 'γω χαρωπά τα δυο μου χέρια να κτυπώ στο ταμπλό του αυτοκινήτου επειδή εξαναστάκκωσα στην κίνηση.

Ουάου Νο.4: Σαν οδηγούσα στην αγαπημένη μου Νίκης (εν ξέρω γιατί, δουλεύκει στροφές ο εγκέφαλος μου τζιαμέ, αλλόπως εν επειδή οι στροφές του αυτοκινήτου με δυσκολία περνούν τες 1000) εθυμήθηκα το άλλο μου όνειρο (πρέπει να σας έτυχε να ξυπνάτε τζιαι να τρώτε τη μέρα σας να προσπαθείτε να θυμηθείτε τι όνειρο είδατε εψές). Με μεγάλη ευτυχία εκατάλαβα ότι ο αγαπημένος πρώην εξαναπετάχτηκε μέστο όνειρο μου, τζιαι όι μόνο τούτο, ήταν μαζί με την κκουλ κοπέλλα που έφυε που τη δουλειά την περασμένη Παρασκευή τζιαι άφηκε κενό στο γραφείο πουπίσω μου. Τζίνη ήταν που τζίνους τους ανθρώπους που έρκουνται τζιαι φέφκουν που τη ζωή σου έτσι περαστικά αλλά αφήνουν ένα σημάδι. Γι'αυτό που το όνειρο ήταν δυσάρεστο. Επειδή άμα λέω "ήταν μαζί", εννοώ "ήταν μαζί". Ο γάρος. Να μου χαλάσει την εντύπωση που έχω τζιαι για ένα πλάσμα που εγνώρισα τζιαι έννεν ψωνισμένο, ούτε ήθελε ποττέ της να κάμει το Chartered. Εγύρισε μου, επειδή όποτε τον θωρώ εν η φάση που θέλω να του δώσω το double finger τζιαι να του παουρίσω "Fuck you, and FUCK YOU!", φάση Μπέργκερ (πρώην της Carrie, σάικκο, ανασφαλής, αλλά είχε Pulitzer γαμώ το) στο Sex and the City. Εν εφτάσαμε σε έτσι επίπεδα ακόμα, προς το παρόν όποτε διασταυρώνουνται οι δρόμοι μας απλά γυρίζω που την άλλη. Ναι, είμαι ώριμη κορούδα. Αν δεν ήταν πιασμένη η πλάτη μου ήταν να μου κάμω τζιαι ένα φιλικό ππατ-ππατ πάνω.

Ουάου Νο.5: (τούτο ΔΕΝ είναι σαρκαστικό) ΗΡΤΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΥ!!

Ουάου Νο.6: Επήα παλιά Λευκωσία εχτές τζιαι έφκαλα κάτι φωτογραφίες τζιαι εφκήκαν ωραίες τζιαι εχάρηκα.


ΥΓ Για τον "παπά" που εσκότωσε τον γιο του επειδή ήταν γκέι: ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΚΤΗΝΟ. Μπράβο. Και εις ανώτερα. Εν τέρατα σαν εσάς που έπρεπε να επαίζαν.
ΥΓ2 Σιγά που ήταν να πιάσει η Ομόνοια τον Γιούρκα. Γαμώ το. Εν τζιαι ωραίο παιδί.

Thursday, September 10, 2009

ΠΟΥ ΕΒΡΕΘΗΚΕΝ Ο ΚΑΚΤΟΣ...


...πάνω στο γραφείο μου;
Προσπαθεί κανένας να μου πει κάτι ρε;;

Τουλάχιστον εν funkay τα χρώματα του.

Take a walk on the wild side

'...and the coloured girls go doo, doo-doo, doo-doo...'

Κάπως έτσι ξεκίνησε το πρωινό της Πέμπτης μου. Αντρέπουμε να πω τι ώρα εσηκώστηκα σήμερα καν, ασχέτως ότι εν επήα πούποτε εψές. Νιώθω 100 χρονών τζιαι πρέπει να κάμω κάτι να ανανεωθώ. Ξέρω τη λύση. Το πρόβλημα εν ότι εν είμαι σε κατάσταση για "γυμναστική". Έφκαλα την πλάτη μου εχτές που τ'αλήθκεια αλλόπως! Πονώ πολλά, εζάωσα(είμαι τζιαι λλίο υποχονδριακή, νομίζω πρέπει να το έσιετε υπόψην τούτο για μένα).

Που λέτε. Ναι. Take a walk on the wild side.

Άκουα το σήμερα στο ράδιο τζιαι έσουζα την κκελλέ μου τζιαμέ που εν τα φώτα της Νίκης (άψε 3 φορές το πράσινο ώσπου να καταφέρω να πάω απέναντι, είχε πάντα κάποιο ΜΑΝΝΟ πάστα ελεγχόμενα τετράγωνα τζιαι έκοφκεν το δρόμο). Λλίο cheesy να έχει επήρρεια πάνω μου τούντο τραγούδι, που τη στιγμή που έχω κάπως "eclectic" music taste τζιαι σνομπάρω/περιπαίζω αρκετή μουσική (χωρίς να σημαίνει ότι εν ξέρω τα λόγια του Όταν Σε Είχα Πρωτοδεί των Professional Sinnerz), αλλά εσκέφτηκα ότι ταιριάζει κάπως επειδή είχα ένα ψευτοδίλημμα τελευταίως τζιαι κλίνω προς το να το κάμω τζιαι φακ ιτ όσο περνούν οι μέρες (τζιαι κοντέφκει ο καιρός να φύω να πάω πίσω Λονδίνο, τελειώνει η ζωή!)

Γενικώς στη ζωή εν οι εμπειρίες που μετρούν, που εν κάτι χειρόπιαστο που μπορείς να βάλεις το δάκτυλο σου πάνω σε ένα χρονικό σημείο τζιαι να πείς "Δαμαί έγινε το τάδε". Όι "Δαμαί εσκέφτηκα το τάδε". Οι σκέψεις τρων σε ζωντανό μερικές φορές, τζιαι που το πολλύ το σκέψιμο μπορεί να μεν πάεις ποττέ στη δράση. Τούτο λέω το ως άνθρωπος που πάντα ήταν thinker παραπάνω που doer, τζιαι εκατάλαβα πως όσες φορές ήμουν doer, ήμουν χάππι.

Πε τους τα ρε Λου:

Wednesday, September 9, 2009

Η καλή φάκκιν μέρα που το πρωί φαίνεται

Έξοδος εψές πάλε. Πάντα νομίζω ότι εν να καταφέρω να ξυπνήσω την επομένη. Ζεν Φιούσιον για all you can eat sushi, τζιαι... εσηκωστήκαν οι τρίσηες μου ίσια πάνω όταν έμαθα την τιμή. 30 ευρώ για σχεδόν χαλασμένο ψάρι τζιαι αρκετά περιορισμένο μπουφέ, που αν δεν τους εκάμναμε τη χάρη να το φάμε ήταν να καταλήξει στους κάττους. Τέσπα. Με την σόγια έγινε οκέι. Μετά Οκτάνα, κρασί, τζιαι φουρ σπίτι. Φέφκουν δύο φίλες καλές σήμερα, και τη μια θα κάμω κάτι μήνες να την δω, οπόταν χαλάλι οι λλιόττερες ώρες ύπνου.

Αλλά, άμα ξυπνάς έτσι, εν λογικό να σε πιάει ο πέλλαρος.

Ξυπνητήρι 7:40. Σνουζ. 5 λεπτά. Σνουζ. Ακόμα 5. Σνουζ. "Έχω το τωρά." Αννοίουν τα μμάθκια μου τζιαι εν 8:08. Ξεκινώ δουλειά 8:30, τζιαι θέλω περίπου 15-20 λεπτά να πάω γραφείο, τζιαί αλλό 5 να σαστώ, στες καλές μου. Εν ήταν οι καλές μου σήμερα. Άμαν εξέμπλεξα το κολιέ που ήθελα να φορήσω που τα άλλα που ήταν τζιαμέ, ήβρα το φουστάνι μου μέστο ερμάρι που αποφάσισε να χωστεί (αν τζιαι τις προηγούμενες 3-4 μέρες εθωρούσα το ΣΥΝΕΧΕΙΑ μπροστά μου), έφκαλα την πλάτη μου επειδή έπιασε με ο πέλλαρος τζιαι έκαμνα σπαστικές κινήσεις, το σάνταλο μου αποφάσισε να μεν κλείσει εύκολα, τζιαι ήβρα τζιαι ούλλους τους αργόσχολους μπροστά μου μές τον δρόμο, έφτασα δουλειά. Επάρκαρα μέστο χωράφι που εβάλαν μια μπάρρα του Καραμοντάνη τζιαι εμεταμορφώθηκε σε πάρκινγκ, τζιαι ήρτα βουρητή πάνω.

Α, τζιαι ανακάλυψα ότι ένας φίλος μου μάλλον ε(ξανα)τράμπαρε μου τον αναπτήρα μου. Ανάγκασε με να στείλω hate message πρωί-πρωί.

Καλή σας μέρα.


Υ.Γ. Τι στο καλό;
http://www.guardian.co.uk/world/2009/sep/07/germany-aids-advertisement-hitler-stalin

Y.Γ. 2 Αποκλείστηκε ο Murray που το US Open. Να πελλάνουν οι Εγγλέζοι.

Tuesday, September 8, 2009

Το Κυπριακό Workplace

Όπου ο στάνταρ Κυπραίος υπάλληλος:

- εν μιλά ούτε καλά Ελληνικά ούτε καλά Εγγλέζικα
- μπαίνει μέστην κουζίνα τζιαι κτυπά φραπέ τζιαι πελλανίσκει τους τόπους (επειδή το μιξεράκι εν παντοδύναμο τζιαι ακούεται όπως το τραπανάκι)
- κάμνει break για τσιάρο κάθε μισή ώρα
- μιλά τηλέφωνο δυνατά μέστο γραφείο
- μπαίνει κρυφά στο facebook τζιαι όποτε περνά ένας ανώτερος που τζιαμέ αννοίει το PDF που είχε minimized τζιαι κάμνει πως το θκεβάζει
- φέφκει για το lunch break πέντε λεπτά πριν τζιαι έρκεται πίσω πέντε λεπτά μετά την ώρα του
- νομίζει ότι εν καλλύττερος που τους άλλους, τζιαι ότι τζίνο που κάμνει τζίνος εν το σωστόν τζιαι το καλόν
- περπατά πάνω-κάτω στους διαδρόμους τζιαι κάμνει πασιαμά σταματώντας randomly σε πόρτες


Αυτά προς το παρόν. Τούτα ούλλα αποκόμισα τα ως intern στα γραφεία γνωστής έταρίας στην πρωτεύουσα. Καλή φάση. Εμένα αρέσκει μου πάντως! Ουσιαστικά χάννω ύπνο για να πληρώνουμαι. Χαλάλι. Αν τζιαι νομίζω τον ύπνο καταφέρνω τον καλλύττερα.

----

Τζιαί η ατάκα της ημέρας, που μας την είπε ο κολλητός μου εψές. Οι ευαίσθητοι εθνικιστές που εν έσιετε αίσθηση του χιούμορ, μεν θκεβάσετε πάρακατω.

Ακολουθώντας μια συζήτηση μεταξύ φίλων, όπου εκαταλήξαν πως ο Τάσσος επέθανε επειδή έπιννε 5 πακκέττα τσιάρο την ημέρα, καταλήγει ο ένας:

"Ε ναι, τζιαι είπαν του να κόψει το τσιάρο τζιαι είπε όι."

Άτε τζιαι όποιος το έπιασε. Γειά χαρά σας. Να κάμω τζιαι λλίη δουλειά.

(Πάω να κάμω φραπέ τζιαι να πιώ τσιάρο.)